गजल

आँशु सबै सकियोकी लाशसरि जलिरहें
छाम्दा छाती चल्छ मुटु मुढासरि ढलिरहें

गरिबी र अशिक्षानै मेरो ठुलो घाऊ भयो
छातीभित्र पोकापारी एक्लै एक्लै चलिरहें

खानदानी मेरीमाँया रवाफ त झनै ठुलो
उनको त्यो ईज्जतमा आफैमरी छालिरहें

हुँदा आफ्नो रित्तिएछु आफन्तले मुखमोड़े
बेसहारा सहाराको आशा संगै पलिरहें

निभ्यो दियो टुट्यो आशा भाँचीएछ मनपनि
उजेलीको पर्खाईमा अन्त्यसम्म बलिरहें

संरचना ४/ ४/ ४/ ४
"बिद्रोही" बिजे